Afgelopen zondag ben ik met de oudste 3 kids naar de bios geweest. Ze hadden een aantal maanden geleden al eens gevraagd of ze naar de film mochten. Natuurlijk mag dit, maar we hadden nogal wat financiële tegenslagen.

Nu we stabieler zijn vond ik dat ze ook wel iets leuks verdienden. Ze wilden supergraag naar de film van 'De Nachtwacht'. Een Belgische film (van studio 100) over mythische wezens. Niet echt mega opvoedkundig schiet er dan door mijn hoofd. Niet dat we alleen maar "correcte" films kijken, maar vechtfilms zijn ook niet echt ons ding.

Zo spannend als het was, voor het eerst naar de bioscoop in onze eigen stad. De oudste 3 zijn al eens naar Buurman en Buurman geweest. Dat was met name grappig en de zaal was niet donker.

We kwamen aan, kochten kaartjes en gingen in de zaal zitten. Alleen... er was nog niemand. Ik heb zelfs Julian weer naar buiten gestuurd om te kijken of we in de goede zaal zaten. Ook toen de film begon waren we nog maar met z'n 4tjes.

En dan, als vanzelf, ga ik door de film heen praten. Niet op momenten dat ze zelf praten hoor. Ik stoor niet (Haha). Wilco, de weerwolf, is impulsief. Denkt niet goed na wat hij doet en belandt vaak in de problemen. Een supergoed voorbeeld dus voor hoe het niet moet. Vladimir, een vampier, verdrietig omdat hij z'n vrienden moet missen. Bang om ze pijn te doen. Keelin, een elf. Zij bedenkt altijd trucjes of plannetjes. Luistert en kijkt wat er moet gebeuren.

En dan gebeurd het. 'Is dit slim van wilco? Wat had hij beter kunnen doen? Kijk eens naar Vladimir? Zou hij blij zijn?' En zo gaat het nog wel door. Ik merk dat je jongens de film minder spannend vinden en ze geven ook antwoord. Dingen zoals 'vrienden' en ' samenwerken' komen aan bod. Ook over 'hulp vragen' en 'er niet alleen voor staan'.

Gelukkig kon dit gewoon want hey, er was niemand anders! Al zouden we hard op praten. Kon dat nog prima. Wel ben ik blij dat de jongens "goede" antwoorden gaven. Ze snapte dus de essentie van het verhaal. Je hoeft iemand niet uit te lachen voor wat hij/zij is of kan. Ieder heeft eigen talenten. Natuurlijk wel een beetje cliché, maar toch. Je kunt het niet vaak genoeg zeggen!

In de pauze stop ik dus gewoon niet. Ik kan er echt niks aan doen. Het lijkt soms wel, dat als ik ergens naar kijk, ik gelijk tekstballonnetjes zie (met tekst natuurlijk). Weetjes of andere info als een soort pop-up in mijn hoofd. (Ik weet het ik ben een beelddenker).

We zien op het scherm staan "10minuten pauze". Ravian vraagt waar dat vandaan komt. En of de tv echt zo groot is. Aangezien we op de achterste rij zitten kan ik het hem makkelijk laten zien. In deze bioscoop staat nog een oude toverlantaarn! Zo enorm gaaf! Ik neem aan dat hij van binnen supermodern is, maar toch. En nog voor ik het door heb ploppen er ballonnetjes op. Ik vertel ze over de ouderwetse toverlantaarns en hoe ze vroeger film keken. Dat films geen muziek hadden maar iemand gelijk meespeelde. Je snapt wel dat die 10 minuten niet echt genoeg waren.

We hebben de film afgekeken en we hebben ervan genoten. Het is een toch best een opvoedkundige film.

Vandaag zijn we erover verder gegaan. Hoe dat nu werkt, zo'n filmpje. We beginnen bij thaumatropes en gaan zo door naar een zootrope. Kijken of dat lukt!