Ik weet nog goed dat ik dat tegen de juf zei van Fabian. Het was alsof ik een keuze moest maken voor een labeltje. Een labeltje die eigenlijk niet bij hem paste, maar school had zijn vaandel hoog te houden. Het was in groep 1/2 al duidelijk dat Fabian eigenlijk nog niet toe was aan "leren". Natuurlijk leer je elke dag en zo ook hij. Maar hij had totaal nog geen interesse in letters of cijfers. Schrijven was ook niet echt z'n ding. Nu schreef hij na enige maanden wel zijn naam op alle werkjes die hij maakte. (Ook alleen omdat het moest van de juf).

Tijdens de klassengesprekken kwam naar voren dat Fabian nog erg in zijn eigen wereldje zat. Een enorm groot rechtvaardigheid gevoel bezat en al goed zelfstandig. Zijn fantasie was in overvloed aanwezig bij zijn bouwwerken en spel dat hij liet zien. Het was nog maar de vraag of hij over ging naar groep 3. Hij ging over!

In de grote vakantie van groep 2 naar groep 3 wilde hij leren lezen. Natuurlijk! Geen punt, dus hielpen we hem erbij. Supertrots dat hij was. Snel lezen deed hij niet, maar begrijpend lezen ging hem goed af. Hij was enorm bewust van WAT hij las. Natuurlijk zaten er ook nog foutjes in, zoals wisseling van de d en de b.

De juf van groep 3 vond het wel oké gaan. Ze vond dat Fabian beter in groep 2 was gebleven omdat hij het spelen miste. Ook was hij meer met andere dingen bezig dan met zijn werk. Ondanks dat de juf zei dat Fabian nooit oplette, wist hij mij altijd in detail te vertellen wat er was gebeurd die dag. Thuis zagen we niet echt problemen. Als hij werkjes mee had waren die "in een poep en een scheet" gemaakt.

We gingen verhuizen halverwege groep 3 en hij kwam op een totaal andere school. Zijn klas was ineens 3x zo groot geworden. Hij kreeg 2 vaste juffen en 2 wisseljuffen. De eerste periode merkte we dat hij enorm moest wennen. Er werd hier anders geschreven en met andere methodes gewerkt. Binnen een week kwam hij met zijn eerste Veilig Leren Lezen toets. Ondermaats gepresteerd. Ook de 2e toets onvoldoende en zelfs de 3e. Toen moesten we op gesprek. Vol goede moed zat ik daar. De juf had enorme zorgen. Doordat Fabian wilde weten wat hij las, was hij te traag. Ze wilde dat wij hem leerde lezen zonder na te denken wat hij las. (Snap je 't? Fabian niet!)

Fabian snapte niet dat hij het niet goed deed. Hij las wat hij las en daarom las hij langzaam. (Nu weten we ook dat hij beelddenker is en dus bij ieder woord een plaatje maakt). Wat wel erg duidelijk werd, was dat ze wilde dat hij extra ging oefenen. Voordat dit kon moesten we hem een label opplakken. De school (en ja niet alleen de juf) wilde niet dat hun gemiddelde zakte. Door hem een label te geven werden zijn scoren niet meer meegeteld en steeg weer het gemiddelde van de klas.

Wij hadden geen behoefte aan een label. Hij is zoals hij is! En wij voorzagen geen problemen, maar "domweg" rijtjes lezen werd hem niet. (Ook alleen rijtjessommen was t niet voor hem). Hij mocht extra oefenen met BOUW. Al snel werd duidelijk dat wij niet positief waren erover. Hij ging weer terug naar letters leren. Terwijl dat totaal geen issue was! Doordat er geen motivatie meer uit hem kwam was het voor hun duidelijk. Hij heeft dyslexie.

In diezelfde periode kwamen we erachter dat hij een dromer en een beelddenker is. Dit heeft veel invloed op het leerproces. Nu we thuisonderwijzen is het anders. Door alles te willen ontwarren uit z'n hoofd zijn we weer opnieuw begonnen met groep 3 (in rap tempo weliswaar, want binnen 6 maanden was groep 3 erdoor). Door weer te beginnen bij de basis en ook beeld aan te bieden, is hij helemaal geen trage/slechte lezer (niet dat het erg was geweest als hij dyslectisch was).

We "zitten" nu op niveau van groep 5. En zijn lezen/taal/spelling is nog niet snel (als ik de DMT zou afnemen), maar hij leest gestaag door en weet wat hij leest. We hopen dit jaar groep 4 niveau af te ronden. Het kost hem wat meer tijd een beeld te vormen. Hij is ook zeker meer rekenvaardig dan taalvaardig. Ondertussen hebben we het labeltje weer van zijn hoofd gepoetst. Hij is met AVI- niveau net zo als andere groepen 5 gemiddeld zijn. Er is niks terug te vinden wat hem nog koppelt aan dyslexie.

wat ik ouders wil meegeven is : lees je goed in over de verschillende leerstijlen en typen en wellicht zie je alles in een ander perspectief. Helaas word beelddenken nog maar weinig erkent in het onderwijswezen. Terwijl er wel meer en meer methodes verschijnen waar alleen woorden en cijfers in staan. Niks mis mee voor vele leerlingen, maar voor een aantal is het toch abracadabra.