Uberhaupt als ouder, vraag je je geregeld af of je het goed doet. Voor je kinderen kreeg was je er waarschijnlijk totaal niet mee bezig. Deed je met name wat je leuk vond (dat hoop ik in iedergeval).

Maar dan begint het. In de zwangerschap komen mensen al met allerlei adviezen. Sommige klinken aannemelijk en bij andere adviezen denk je dat je dat nooit zo gaat doen. (Als het helaas niet vanzelf gaat zijn er zelfs mensen die zich daarmee bemoeien). Als dan eenmaal de kleine er is blijven mensen adviezen geven. Soms zijn ze hardnekkig en moet je echt op je strepen gaan staan. Over het algemeen zijn ze goed bedoelt. En als ouder zijnde wil je het natuurlijk ook goed doen. De beste opvoeding, van het beste bordje eten, de beste eerste schoentjes kopen, de beste kinderopvang, de beste school, de beste tractatie. Ga zo maar door. Andere bevestigen het nog even door te showen wat zij hebben en wat jij echt ook moet hebben of doen (Als nog net niet de woorden "maar vroeger" erbij komen). Andere kunnen je dan enorm onzeker maken. Thans mij wel!

Maar dan kies je voor thuisonderwijs. Net alsof je bij de geheime dienst gaat. Je word ondervraagd alsof het een geheime missie is. Nog maar niet te spreken over de "trucjes" die aan de kinderen worden gevraagd. Want ze willen natuurlijk wel zien of de kinderen ook nog wat leren. Bij een kind dat naar school gaat twijfelen ze er niet eens aan. Maar nu, is het ineens anders. En ja dan slaat onzekerheid toe. Doe ik het wel goed? Doe ik wel genoeg? Had ik dan dus meer moeten doen? Had ik iets moeilijkers moeten kiezen?

Allemaal vragen die geregeld de revue passeren. Nu zei ik in het dagelijks leven al vaak "die andere ouders doen ook maar wat". Zodat ik me minder onzeker voelde. Maar of dat dan ook een graadmeter is?!? 🤔 Door het ziek zijn laatst hebben we veel even moeten pauzeren. "Jammer, want zo gaan we achterlopen" is gelijk mijn gedachte.

Maar dan staat je oudste onder de douche terwijl ik de was uitzoek. "Mam, welke dieren wonen er in een regenwoud". Tja, dat is nog eens een vraag! Ik besluit om op mijn gsm, aan google, dezelfde vraag te stellen (zonder mam ervoor natuurlijk!) Ik lees een paar antwoorden voor en gelijk krijg ik wedervragen. Sommige antwoorden weet ik zelf, sommige zoek ik op en van sommige laat ik hem eerst bedenken wat het antwoord zou kunnen zijn.

Ondertussen is hij afgedroogd en klaar voor bed. Boven hoor ik hem aan zijn broertjes vertellen wat hij heeft ontdekt. Met de vergaarde informatie worden wilde verhalen verteld. En dan weet je het, ja ik doe het goed!